تو که دستت به نوشتن آشناستدلت از جنس دل خسته ی ماستدل دریا رو نوشتیهمه دنیا رو نوشتیدل ما رو بنویسبنویس هر چه که ما رو به سر اومدبد قصه ها گذشت و بدتر اومدبگو از ما که به زندگی دچاریملحظه ها رو می کشیم نمی شماریمبنویس از ما که در حال فراریمتوی این پاییز بد فکر بهاریمدست من خسته شد از بس که نوشتمپای من آبله زد بس که دویدمتو اگر رسیده ای ما رو خبر کنچرا اونجا که تویی من نرسیدمتو که از شکنجه زار شب گذشتیاز غبار بی سوار شب گذشتیتو که عشق و با نگاه تازه دیدیبادبان به سینه ی دریا کشیدیبنویس از ما عشقو نشناختیمحرف خالی زدیم و قافیه باختیمبگو از ما که تو خونمون غریبیملحظه لحظه در فرار و در فریبیمبگو از ما که به زندگی دچاریملحظه ها رو می کشیم نمی شماریمدل دریا رو نوشتیهمه دنیا رو نوشتیدل ما رو بنویس